Narealize ko n di talaga ako gusto ng mga housemate ko. Simpleng request ko, 'di nila magawa. May pupuntahan sila bukas at di nanaman nila ako sinabihan. Nagkwekwentuhan nanaman sila ngayon na parang ako'y hindi nila nakikita. Para ngang ayaw talaga nila akong papasukin sa mundo nila. Narealize ko. Ayaw ko na.
Pagod na ako maitrato na parang tae. Kailangan na din matapos itong kagaguhan na to. Dati akala ko magiging close ko sila. Pero ayaw ko na umasa. Iyong tipong ikaw na lang lagi gumagawa ng effort. Iyong tipong di mo malalaman babayarin sa kuryente at tubig kung di mo tatanungin. Lahat na lang kailangan tanungin. Grrr... I tried my best. Pero nakakapagod na manglimos ng atensyon. Lagi na lang ganito nararamdaman ko.
Panindigan ko na lang kaya maging loner? I wish pushing people away is something I'm good at. Siguro balang araw?
